Ο Αλμπέρ Καμύ (1913–1960) υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές και πολυδιάστατες μορφές της σύγχρονης ευρωπαϊκής διανόησης. Έζησε και δημιούργησε μέσα σε μια εποχή γεμάτη αναταραχές και συγκρούσεις — πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές — οι οποίες άσκησαν βαθιά επιρροή στη σκέψη και στο έργο του. Από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και τον Ψυχρό Πόλεμο, η διαδρομή της ζωής του Καμύ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα μεγάλα γεγονότα και τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις του 20ού αιώνα.
Γεννημένος στην Αλγερία, τότε γαλλική αποικία, ο Καμύ μεγάλωσε σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικής αδικίας, βιώνοντας από κοντά τις εντάσεις ανάμεσα στους Ευρωπαίους αποίκους και τον αραβικό πληθυσμό. Η εμπειρία αυτή επηρέασε καθοριστικά τη σκέψη του σχετικά με την αποικιοκρατία και τη δικαιοσύνη. Αν και αναγνώριζε τις αδικίες του αποικιοκρατικού καθεστώτος, η θέση του απέναντι στο μέλλον της Αλγερίας παρέμεινε σύνθετη: αναζητούσε μια ισορροπία ανάμεσα στην προστασία της ευρωπαϊκής κοινότητας και την αναγνώριση των δικαιωμάτων του γηγενούς πληθυσμού.
Η άνοδος των ολοκληρωτικών καθεστώτων — του φασισμού, του ναζισμού και του σταλινισμού — στη μεσοπολεμική Ευρώπη, ενίσχυσε την αντίληψή του για την ανθρώπινη ύπαρξη ως παράλογη, δίχως εγγενές νόημα. Αυτή η φιλοσοφική θέση εξελίχθηκε στον πυρήνα της σκέψης του και εκφράστηκε με ιδιαίτερη ένταση στα έργα του για το Παράλογο και την Επανάσταση.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Καμύ εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και εντάχθηκε ενεργά στη Γαλλική Αντίσταση. Ως αρχισυντάκτης της αντιστασιακής εφημερίδας Combat, υπερασπίστηκε με πάθος μια ανεξάρτητη, ηθική αριστερή στάση, εστιασμένη στην αλήθεια, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη. Οι εμπειρίες του πολέμου και της κατοχής ενδυνάμωσαν την πεποίθησή του ότι, παρόλο που η ζωή είναι παράλογη, ο άνθρωπος οφείλει να αντισταθεί και να δημιουργήσει νόημα μέσα από την πράξη.
Στη μεταπολεμική περίοδο, και εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, ο Καμύ παρέμεινε σταθερά ανεξάρτητος στη σκέψη του. Καταδίκασε απερίφραστα τον σταλινισμό και τις αυταρχικές τάσεις του σοβιετικού μπλοκ, γεγονός που τον έφερε σε σύγκρουση με άλλους αριστερούς διανοούμενους της εποχής, όπως ο Ζαν-Πολ Σαρτρ. Παρότι απομονώθηκε από μεγάλο μέρος της αριστερής διανόησης, δεν παραιτήθηκε από τις αξίες του: πίστευε ακράδαντα στην ελευθερία, την ατομική ευθύνη και την ανάγκη για ηθική στάση απέναντι στην ιστορία.
Το έργο του Αλμπέρ Καμύ είναι, επομένως, μια μαρτυρία της εποχής του αλλά και μια διαχρονική κραυγή για ελευθερία, αλήθεια και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
